Leah Peirce
6th April 2020
Leah Peirce, a young poet from Berlin, submitted to us her works as a response to an open call. Being of Georgian-English descent, she reflects it in her practice. She uses the Georgian script, one of the oldest of its kind, in combination with Latin letters (English), which makes the reading of her poetry incomprehensible for the western audience. Abrupt reading leaves many gaps unfilled and many more questions unanswered, and might be perceived as a reflection of the current situation in discontinued globalization and universal dreams about it.
ისარი / is-are
შენ იცი რომ დრო is, are-არის,
for us to love, და მე მინდა
შენს ტუჩებს გზად გავყვე,
და შენ იცი რომ ის არის
შენი გულის ალი
ნეტა... ნეტავი, blue sky იყოს
our path, without a notion
of time, but the crate ამ ცაში
by the high ქორფუს
building will make us fall
into the eternal trap am
მანქანების sounds შუა,
ჭრიალი ასფალტზე, და senseless
sex, timed to the ticking of clocks
This is where we must belong and
still შენ იცი რომ მე ვარ, ის შენი ალი,
იწვის, დრო არის მისი საწვავი
და ის არის შენს მკერდში ისარი.
ჰაირი / h(air)i 1.
მე am ამ დღის საათი, when შენ
მზის მზერას გაყვები, გახედავ, ამ
I? ნახავ იას
ია, იავნანა sleep in შენ eyes.
აი ის is you, are, არის fluidity
fidelity, flying dragon fly,
shining, shining, შაინინგ,
ვიბრაtion. crying from your corner
of the room of your face, ამ ფარდის
თხელ ნაჭრის veil like უკან,
დაფარული წითლად burning veld
of heat, ჰაერი, ჰაირი სიცხის
ცხელ, ცხელი breath შენს პირზე,
შენს ფილტვებში ორთქლდება.
ჰაირი / h(air)i 2.
ჰაერი, ჰარი, ჰარალ,
მიქრის ქარად
მოძრაობს, შენს სახეს
diformaცia
of შენ skin
წინ, წინ, წინ
მიდის და ატარებს particles of your
am, ღამის ბნელია ის part of your
brain, dark no wall, cascadous,
without scaffolding
შენ fall apart in this entity
of undiscovered sein.
Leah Peirce (b. 2002 in Berlin, Germany) is a Berlin-based poet, with Georgian and English background. She works with words, sound, images and performative art. Her multilingual poems explore the fluidity of languages, the barriers they bear, how language holds culture and visa versa.
"Everything is under constant translation, from being seen and processed to being registered as senses, words and thoughts. This is what I try to explore in poetry. I see a poem as a field of associations, where each word might not only create meaning but can also evoke colours, smell and of course sound. When mixing different languages, new meanings are generated. It is as though the different languages are speaking to each other."